Mijn tekening is helemaal mislukt! Over perfectionisme in de kleuterklas

Stefanie Eysselinckx & Marjan Megens

Misschien zitten er kleuters in je klas die graag de kleurpotloden ordenen, een enorme woedebui krijgen wanneer hun tekening mislukt of beginnen te wenen wanneer het vieren van de verjaardag net ietsje anders loopt dan gepland. Het goed willen doen en alles graag op orde hebben, daar is zeker niets mis mee. Maar het is wel verbazend om te zien hoe jonge kinderen de druk om het perfect te doen al kunnen ervaren en het zichzelf soms opleggen. Wanneer de dingen anders lopen dan ze verwacht hadden en ze hierdoor helemaal overstuur geraken of wanneer jonge kinderen de lat al te hoog leggen voor zichzelf, is er misschien wél een probleem.

Afbeelding met binnen, tafel, object, zitten

Beschrijving automatisch gegenereerd met gemiddelde betrouwbaarheid
“Mijn tekening is helemaal mislukt!” uit Emoki-Perfectionisme

Perfectionisme, prestatiedruk, faalangst… er circuleren veel termen voor een gelijkaardig probleem. Maar hoe herken je een kind met zo’n probleem nu concreet?

Hieronder een aantal voorbeelden van hoe perfectionisme zich kan uiten.

Het kind:

  • durft geen foutjes maken. Als het kind toch een foutje maakt, gaat dit gepaard met sterke negatieve emoties: schaamte, woede, teleurstelling, verdriet, angst…
  • kan moeilijk met feedback of opmerkingen omgaan.
  • loopt vast als iets niet meteen lukt. Het kind blijft extreem lang proberen en corrigeren, geeft op of stelt bijvoorbeeld uit.
  • wordt boos of is extreem teleurgesteld wanneer bepaalde verwachtingen niet worden ingelost.
  • wil al meer kunnen dan dat het eigenlijk moet kunnen en is gefrustreerd wanneer dit niet lukt.
  • ordent dwangmatig bvb. de trein moet daar staan, de auto’s moeten altijd op een mooie rij…

Perfectionisme blijkt de laatste jaren enorm te zijn gestegen. Er worden daarbij correlaties gevonden op latere leeftijd tussen perfectionisme en depressie, burn-out en eetstoornissen… (Curran & Hill, 2019).
Het is bewezen dat je perfectionisme in de lagere school kan verminderen door het geven van uitleg over perfectionisme en de gevolgen ervan (Fairweather-Schmidt, A. K., & Wade, T. D. (2015) en Vekas, E. J., & Wade, T. D. (2017).

Waarom zou je zo lang wachten wanneer je ook bij kleuters al kan ingrijpen?

Het is uiteraard niet de bedoeling dat kleuters ‘perfectionisme’ kunnen definiëren. Maar je kan het wel hebben over fouten maken, veranderingen en hoe je hiermee kan omgaan.

  1. Als leerkracht ben je een rolmodel voor alle kinderen. Hoe reageer je zelf op fouten? Maak duidelijk dat ook jij af en toe een fout maakt en hoe jij hiermee omgaat. Benoem dat je een fout maakte en dat je dit niet leuk vindt maar dat je er niet boos/verdrietig om moet blijven. Durf je fouten te laten zien!
  2. Geef kinderen complimenten over het proces en niet enkel over het eindresultaat. Zeg bijvoorbeeld: “Knap dat jij zolang hebt geprobeerd of eraan gewerkt!” bij het bouwen van een toren, en niet  alleen “Wauw, dat is zeker de hoogste van de klas!” Als je alleen maar kinderen ophemelt bij het eindresultaat, kunnen ze het gevoel hebben dat ze moeten presteren.
  3. Introduceer een thema rond ‘fouten durven maken’ in de klas. Dit kan aan de hand van vertelplaten of een verhaal. Voor inspiratie op vlak van materiaal voor jonge kinderen, neem zeker een kijkje onderaan.
  4. Geef inzicht in de gevolgen van perfectionisme en laat de kleuters ook zelf hierover nadenken. Bijvoorbeeld: Het meisje wilt niet eten van de boterham omdat het de foute kaas is en omdat er een gat in de boterham zit. Wat zal er nu gebeuren? Wacht zeker lang genoeg op reacties zodat kinderen kunnen nadenken! Voorbeelden kunnen zijn: “ze zal honger krijgen”, “Ze zal verdrietig zijn heel de dag”, “de juf zal boos zijn”, “het eten moet nu in de vuilbak, jammer!”
“Bah, een gat in mijn boterham” uit Emoki-Perfectionisme
  1. Zoek samen naar oplossingen, zowel bij de vertelplaten als bij voorbeelden die de kinderen zelf geven en later ook reële situaties. Maak duidelijk dat er geen slechte oplossingen bestaan zodat kinderen durven antwoorden. Je kan wel samen besluiten welke oplossing nu gebruikt zal worden.
  2. Werk in de klas ook eens een thema uit rond talenten om zo het zelfvertrouwen van kinderen te vergroten. Je hoeft niet altijd de beste te zijn om ergens goed in te zijn! Leer kinderen dat ze nog niet alles moeten kunnen en wat er bij hun leeftijd past. Zeker wanneer kinderen een oudere broer of zus hebben, willen ze soms al meer kunnen dan nodig. Je kan beginnen met iets absurd: “Moet je al kunnen autorijden? Nee, natuurlijk niet!”  Dan kan je bvb. in de tweede/derde kleuterklas  vragen “Moet je al kunnen schrijven?” “Je naam mag je wel al kunnen, maar hoeft ook niet. Andere woorden moet je nog niet kunnen!”.
  3. Bij kinderen die er niet tegen kunnen wanneer iets anders loopt dan verwacht, kan je proberen om het omgaan met deze frustratie te oefenen aan de hand van concrete activiteiten. Leg eens prenten in een andere volgorde, het bed in de keuken van het poppenhuis, teken eens een blauwe boom of een hond met een varkensstaartje… en benoem “oeps, kan gebeuren! Dat is niet erg!”.

Zouden jullie dit doen? Of moet het toch perfect zijn in de klas? Laat jullie mening horen!

Materiaal voor kleuters:

Kennen jullie nog ander materiaal dat je bij kleuters kan inzetten? Leer het ons kennen!

Meer lezen over het onderwerp of inspiratie? Dit vinden wij zelf interessante boeken die weliswaar meer aansluiten bij lagere schoolkinderen:

Referenties:

  • Boey, R. (2003). Sociaal-Cognitieve Gedragstherapie Voor Stotteren Bij Heel Jonge Kinderen. Belsele: VVL
  • Eysselinckx, S., & Megens, M. (2019). Emoki-Perfectionisme. Belsele: VVL.
  • Curran, T., & Hill, A. P. (2019). Perfectionism is increasing over time: A meta-analysis of birth cohort differences from 1989 to 2016. Psychological Bulletin145(4), 410–429. https://doi.org/10.1037/bul0000138
  • Fairweather-Schmidt, A. K., & Wade, T. D. (2015). Piloting a perfectionism intervention for pre-adolescent children. Behaviour Research and Therapy73, 67–73. https://doi.org/10.1016/j.brat.2015.07.004
  • Vekas, E. J., & Wade, T. D. (2017). The impact of a universal intervention targeting perfectionism in children: An exploratory controlled trial. British Journal of Clinical Psychology56(4), 458–473. https://doi.org/10.1111/bjc.12152

5 gedachtes over “Mijn tekening is helemaal mislukt! Over perfectionisme in de kleuterklas

  1. “Mijn tekening is helemaal mislukt!”

    Wat hier als probleem wordt gezien, kan door een andere aanpak het kind juist dichter brengen bij het gewenste resultaat.

    We kunnen inderdaad het kind dat graag een goede tekening maakt vertellen dat dit helemaal niet erg is, zoals hier wordt geopperd. En dat jij als leerkracht ook wel eens een fout maakt.

    Echter dit is voor een kind, dat zich juist als streefdoel heeft gesteld om iets te maken waar nu eens niets op aan te merken of te vergoelijken valt, geen bevredigende oplossing.
    Zo’n kind kan er ook mee gediend zijn dat er samen wordt gekeken naar de oorzaak van de mislukking. Een kind dat een goed resultaat wil bereiken is helemaal niet geholpen met een waarderende opmerking uitsluitend over de poging zélf, dus over de inzet. Voor zo’n kind telt alleen het resultaat. Leer zo’n kind dan hoe je een beter resultaat kunt bereiken.

    Daarnaast moet er al van jongs af aan tevens structureel gewerkt worden naar een grotere vaardigheid in bijvoorbeeld het tekenen en kleuren, uitgaande van een goede houding en greep.

    Even voor alle duidelijkheid. Dit commentaar richt zich juist op het gegeven voorbeeld, de mislukte tekening en het ordenen van bijv. kleurpotloden. Niet op ‘perfectionisme algemeen’.

    Al jaren worden kleuters als onhandige wezentjes afgeschilderd, die, als het om tekenen en kleuren gaat alleen maar heel grove resultaten kunnen boeken.
    Leidend en misplaatste (niet door onderzoek onderbouwd) uitgangspunt is doorgaans dat kleuters zich van grote naar kleine motoriek ontwikkelen.

    Daar zijn dan weer allerlei activiteiten en materialen bij bedacht.
    Activiteiten als het laten kleuren op vooral groot formaat met dikke materialen (‘Kleinduimpjes’) zonder verder enige instructie te geven. Algemeen wordt ook gedacht dat je kinderen vooral vrij moet laten werken en vooral niet moet sturen.

    Maar wat nu als een kind verwacht op school te leren hoe je de dingen goed doet? Is dat misplaatst?

    Wat nu als het kind dientengevolge behoefte heeft aan instruerende begeleiding? Is dat onterecht?

    Juist om zekerder te zijn bij het afwerken van zijn grafisch product moet het weten hoe je goed kleurt en tekent.

    Wat nu als het niet is begeleid en geïnstrueerd in het op de juiste wijze inrichten en opruimen van de doos kleurpotloden? Dan kunnen we een strookje met de juiste kleurvolgorde in de kleurdoos plakken, zodat alles veel makkelijker geordend is bij het opruimen. Zelfs een logische volgorde in de primaire en secundaire kleuren volgens de kleurencirkel behoort tot de mogelijkheden.
    Misschien moeten we kinderen juist de gelegenheid geven om perfecte resultaten te bereiken.

    Jaren geleden (2003) zijn we dit onderwerp eens gaan uitzoeken. Want maar al te vaak blijkt dat we in het onderwijs veel te veel voor waar aannemen zonder dit serieus te onderzoeken.

    We moeten bedenken dat kleuters over veel kleinere handjes beschikken dan volwassenen. Dan lijkt het niet logisch om ze juist met grotere en dikkere materialen te laten werken. Volwassenen zouden ook niet fijn kunnen werken met zulke materialen.

    En wat die grote en fijne motoriek betreft is het allang bekend uit de literatuur dat beide soorten motoriek (proximale en distale motoriek) zich gelijktijdig en naast elkaar ontwikkelen. Onze conclusie was dus dat het fijn werken al bij binnenkomst in de lagere- of basisschool kan worden geoefend. Uiteraard met de juiste begeleiding.
    We hebben toen heel veel kinderen laten kleuren en arceren onder onze instruerende leiding en de resultaten waren verbluffend. We hebben dit resultaat en de weg ertoe uitgebreid beschreven in een artikel in het Tijdschrift voor Remedial Teaching in 2003.
    Op deze manier wordt hard gewerkt aan de ontwikkeling van de executieve functies. Kinderen ontwikkelen een veel nauwkeuriger blik en leren de relatie zien tussen de manier van kleurpotlood hanteren, waaronder de toegepaste druk, en het resultaat.

    Dit artikel is te verkrijgen via

    Klik om toegang te krijgen tot Art%2001%20-%20Distale%20grafo-motoriek.pdf

    Via info@schriftontwikkeling.nl kunt u de (eveneens gratis) fullcolor-versie ervan aanvragen. Dit is de moeite waard, omdat het tenslotte over kleurgebruik gaat.

    Vermeldenswaard is nog dat de afdeling ‘wiskunde'(!) van de “Roma Tre University” met onze toestemming dit artikel vertaald heeft in het Italiaans, t.b.v. het primair onderwijs in Italië. Ook daar bleek dat zeer jonge kinderen heel nauwkeurig kunnen werken.

    https://www.tokalonmatematica.it/forme-coloritura-grafia/

    Wie wil kan bij de Stichting Schriftontwikkeling een (gratis) oefendocument aanvragen waarin alle uitleg en oefenmateriaal om zelf met de jonge kinderen de weg naar verantwoord en begeleid perfectionisme in te slaan.
    Het mailadres is info@schriftontwikkeling.nl

    Astrid Scholten
    Ben Hamerling

    Like

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.